Бодит байдал биш, төсөөлөлдөө хүлэгдэж амьдрагсдын нэг нь би. Ургуулан бодох чадвар өндөр, ядаж байхад тэрэндээ 100 хувь итгэдэг. Гэм нь үүнээсээ болж өөрийгөө ч, өрөөл бусдыг ч шаналгадаг. Хэзээнээс ийм болсноо мэдэхгүй. Нэг л мэдэхэд хэт эмзэг, итгэлээ их амархан алддаг нэгэн болчихож. Гэхдээ анхнаасаа ийм байгаагүйгээ л санаж байна.
Хэт их итгэл хүлээлгэсэн хүндээ урам хугараад, нуруугаа авхуулчихаар ингэдэг юм уу? Тэр нь олон давтагдаад ирэхээр хэнд ч итгэхийг хүсэмгүй санагддаг юм болов уу, мэдэхгүй.
Бүр залхмаар, өөрөөсөө ч зугатмаар тэнэг, хөгийн мэдрэмж. Тэрхэн хэсэг хугацаанд л сэтгэл, бодлоо удирдаж чадахгүй төсөөлөлдөө автчихсан л тууж явна. Нэг л мэдэхэд шаналчихсан...
Дараа учирсан бүхэндээ ингэж итгэл хүлээлгэж чадахгүй, төсөөллөөсөө болж сэтгэлээ бүрэн нээж чадахгүй байх вий гэхээс айж байна.
Хүлээснээс тайлагдмаар байна. Хэдий хэр хугацаа орох байсан ч хамаагүй. Бодитоор хармаар байна.
This comment has been removed by the author.
ReplyDelete