"Хөөе алив тэр урд сууж байгаа хүн, энэ эмээд суудал тавиад өгөөдхөөч" гэхэд нөгөө эмээ "эгч нь зүгээр ээ, хоёрхон буудал явна. Тэгээд ч тэнд над шиг л нэг хөгшин сууж байна. Адилхан настай хүнийг яаж бос гэхэв" гэсэн яриа пиг дүүрэн хүнтэй автобусанд өнөөдөр болов. Насаараа бараг л чацуу болов уу гэмээр, бас тэрүүхэндээ ганган, "суудал эзлэгч" эмээгийн хажууд би зогсож явж таарав. Эмээ их л ундууцангуй эргэж нэг харснаа "Над шиг л хөгшин гэчихжээ, би хамаагүй... Эрүү өвдөг..." гээл амандаа бувтнаж өгөх нь тэр. Тэгснээ цүнхнээсээ жижиг толь гаргаж ирээд хальт өөрийнхөө царайг харж, уруулаа хооронд нь ганц үрснээ, хажууд нь өөрийнх нь үйлдлийг ажиглан зогсоо надаас тэрүүхэн тэндээ санаа зовсон болтой толио гялс цүнхэндээ далд хийн, төв царайлж цонх руу харан суув.
Өөрт төрсөн сэтгэгдлээ яг тэр хэвээр нь буулгаж, хожмын нэг өдөр яг мэдрэмжээ мэдрэх зорилгоор эхлүүлэв Instagram: @ariuniq
Tuesday, June 6, 2017
ХҮҮХДЭД ЗОРИУЛААГҮЙ ХҮҮХДИЙН КОНТЕНТ
Кино театрт охинтойгоо хүүхэлдэйн кино үзэх гэсэн биш хэлмэрч хийсээр байгаад таарлөө. Хөөрхий минь дүрсийг нь харж, тас тас хөхөрч баясаж байгаад, миний хааяа нэг хүмүүсийн тав тухыг алдагдуулахгүймсэн гэсэндээ шивнэж хэлсэн ганц хоёр өгүүлбэрээр л тэр контентийг дүгнээд гарч ирэх шиг боллоо. Хүүхдэд зориулсан үзвэр байтал доороо хадмал орчуулгатай байх чинь ёстой балай хог байна.
АРИУНАА ЦЭМЦИЙСЭН НЬ
За сайхан мэдээтэй... Цаад Ариунаа чинь цэмбийгээд л явчихлаа гэдэг шиг
😊

Би их хөлрөмтгий хүн юм байгаа юм аа. Жаахан спорт хийхээр л, эсвэл 5 минут хэртэй хурдан алхах төдийд л хамаг бие хөлрөөд, усан хулгана болчихно. Эсвэл халуун цай, хоол идчихээр хамар дээр хөлс бурзайгаад сууж байдаг. Багаасаа л тийм байсан. Хамгийн хэцүү нь янз бүрийн нимгэн хувцас өмсөхөөр (ялангуяа зуны улиралд) амархан норчихдог, гарын алга маш их хөлөрдөг, байнга арчих шаардлагатай болдог байлаа. Олон ч хөлс дарагч хэрэглэж үзсэн, сайн гэсэн тос бүрийг түрхсэн ч хэсэг барьж байгаад л ахиад л норчихдог байсан. БАЙСАН гээд байгаагийн шалтгаанаа одоо тайлбарлах гээд байна шүү 

ТӨСӨӨЛӨЛДӨӨ ХҮЛЭГДЭГЧ
Бодит байдал биш, төсөөлөлдөө хүлэгдэж амьдрагсдын нэг нь би. Ургуулан бодох чадвар өндөр, ядаж байхад тэрэндээ 100 хувь итгэдэг. Гэм нь үүнээсээ болж өөрийгөө ч, өрөөл бусдыг ч шаналгадаг. Хэзээнээс ийм болсноо мэдэхгүй. Нэг л мэдэхэд хэт эмзэг, итгэлээ их амархан алддаг нэгэн болчихож. Гэхдээ анхнаасаа ийм байгаагүйгээ л санаж байна.
УЧРАЛ БҮР УЧИР ШАЛТГААНТАЙ
Энэ хорвоо дээр санаандгүй учрал байдаггүй гэдэгт би итгэдэг. Бүгд ямар нэг байдлаар учир шалтгаантай, холбоотой, өгөгдөлтэй. Зарим нь зөрөөд өнгөрөх төдий хоромд шинэ санаа төрүүлж байхад, нөгөө нь тусч зангийн хариуд ус цацаж, сургамж өгч байх жишээтэй. Өөр нэг нь таны хэлсэн ганцхан үгнээс урам авч, илүү их амжилтын төлөө зүтгэж байхад зүрх сэтгэлийг шархлуулж, ахиж хэнд ч сэтгэлээ нээмээргүй болтол шаналгах нэгэн бий. Гэхдээ энэ бүхний аль нь ч бай санаандгүй тантай учирсан зүйл биш. Хамаарлын хуульд зааснаар биднээс үл шалтгаалан хамааралтай хүмүүстэйгээ бид өөрийн эрхгүй уулздаг гэсэн байдаг.
Бодоод үз дээ...
АВТОБУСНЫ АРЫН СУУДАЛД ТӨРСӨН БОДРОЛ
Үнэнч гэх үгийг юутай жишиж хэлбэл гэрлэж амжаагүй, нас залуу нэгэнд ойлгогдож, утга дүйх юм бол гэж бодож явлаа. Яг цав дайх үг төдий л олдохгүй байсан юм. Харин өнөөдөр автобусны хойд талын суудалд сууж явахад сонин ч гэмээр, нэг тийм мэдрэмж зурсхийн ороод ирэх нь тэр.
Хэн ч ирээд алив бос гэхгүй, тэнд л суусан бол урд хаалгаар ямар хүн орж ирж байгаа нь үнэндээ сонин биш, хэн хөлөн дээр гишгичих бол гэж эмээж явахгүй, хэн араас цүнх ухчих бол гэж айлтгүй, жолооч гэнэт тормослоход бариулнаас бариагүй байсан ч гунхаад уначихааргүй ХАМГИЙН ТААТАЙ, ҮНЭНЧ, бас АЮУЛГҮЙ мэдрэмж төрүүлэхүйц орон зай тэр хэсэгт л байх шиг. Тэгээд би яг энэ мэдрэмжийг агуулж чадсан гэрлэлт л хамгийн аз жаргалтай, нэгнээ хардсан муйхар зангүй, алдчихвий гэсэн эмээлтгүй, нураад унахвий гэсэн айдасгүй амгалан тайван байх юм байна гэж бодож суулаа.
ТӨРИЙН ТӨЛӨӨ ЗҮТГЭСЭН ТӨМӨР ХҮН
"Эхнэр, хүүхэд, эцэг эхээ ч умартан залуу халуун насаа армид зориулсансан. Ширхэг хадаас ч хувьдаа авалгүй, үнэнчээр улсдаа зүтгэж, амьдралынхаа 30 орчим жилийг цэргийн ангид өнгөрөөжээ. Гэхдээ одооны хүүхдүүд тэр хэмжээнд ойлгож, бидний үе шиг улс эх орныхоо батлан хамгаалалт, аюулгүй байдлыг чин сэтгэлээсээ үнэлж үзэхгүй байх шиг байгаа юм. Цэргийн алба ямар одооных шиг ганц жил байсан биш, цэрэгт явбал явсан шиг явж, төрийн хар хүн л болдог байлаа шүү дээ" гэж цаанаа л жаахан гунигтайгаар хүүрнэн суух өвөөгөө хараад өрөвдөх шиг, гэхдээ түүнээс илүүтэй бахархах сэтгэл минь давамгайлж байлаа.
ДҮҮДЭЭ
Өөрт минь ямар хамаа байхав
Өмнөхөө л хичээвэл барав гэж
Тас хэлээ хазаад өнгөрмөөр байвч
Тэсгэл алдан учирлаж нэг үзээд
Ад болж
Ам руугаа алгадуулах үе байх юм
Алдлаа даа яг энэ
Ахиж нэг бүдрэх нь гэж
Хэдэнтээ шаналж, бодон зүүдлэвч
Хэлээд нэмэр болохгүйг нь мэдрээд
Толгой сэгсэрч
Тэрхэн үгээ залгих үе ч бишгүй юм
Эгч нь мундаг хүн бишээ!
ҮНЭРЛЭХ ТӨДИЙД СЭТГЭЛ ХАНХИЙХ ЦЭЦЭГХЭН
Ээж ээ, энийг би танд хийсэн! Зүрхэн дэлбээтэй шүү гээд гараа сарвайх охиндоо өнөөдөр үнэхээр их баярлаад хальтхан нулимс дуслуулаад амжив, би чинь. Том болоод мөнгөтэй болохоороо танд жинхэнэ цэцэг авч өгнөө гэнээ бас. Яалаа гэж дээ үр минь. Энэ хорвоо дээр цор ганц, хайраа шингээж өөрийнхөө гараар хийсэн чиний минь цэцэг ямар ч гоёмсог цэцгээс илүү үнэтэй, үнэ цэнэтэй юм шдээ гэхэд арай л гүйцэт ойлгож амжаагүй царайгаар "за!" гэх юм.
Саяхан л алгын чинээхэн байсан үр минь ямар том болоо вэ. Усанд ороод гараад ирэхэд "За ээж, хурдан хувцсаа өмс л дөө, аягүй бол даараад ханиад хүрчихнэ. Доогуураа оймсоо өмсчихвөл их л баярлах гээд байна шүү би!" гэж ирээд л яг миний хуулбар.
ДАВХАР ДАВХАРГУУДАА ТАЙЛАХ ЦАГ ИРЛЭЭ
За одоо тооцоогоо гаргацгаана аа хэдүүлээ. Хэдэн айлаар орсон гэлээ? Айл бүртээ хэдэн ширхэг бууз, хэдэн грамм салат, цай ууснаа бодоод шатаах ёстой илчлэгийнхээ хэмжээг олцгооё. Ооё, ингээд дарамтлаад унавал бас гай яа
😄

Би ер нь бондгор талдаа л даа. Угаасаа л унаган махтай байсан гэдэг нь өөрийгөө өмөөрдөг ганц үг. Хүүхэд гаргасны дараа би чинь дөнгөж төрсөн хүн шүү дээ гэж өөрийгөө хуурсаар даруй 4 жил болж байна
🙈За тэгээд суудлын ажил, өглөө гэрийнхээ үүднээс ажлын үүд, орой ажлын үүднээс гэрийн хаалга гэсэн амьдралын хэвшилд удаан байснаас өнөө гэдэс, гуя хасаа талийж өгөх нь тэр.

ХАЖУУДАХ...
Амьд харилцаанаас авахгүй байгаа баяр хөөр, хөгжилтэй зүйлийг сошиалаас мэдрээд байгаа ч юм шиг амьдрал. Энийг зүүгээд "хажуудах"-даа үзүүлэв. Хальт хяламхийн, "аймарын" гэж хэлээд үргэлжлүүлэн утсаа ширтэв. Би ч утсаа барьж, камераа асаан, зургаа авч, олон нийтийн сүлжээнд тавилаа. Харин тэнд байгаа хүмүүс сэтгэгдлээ хэлж, зүрх дарж, тэрнээс нь би халамж аваад ч байгаам шиг. Цадаад байгаа ч юм шиг тийм мэдрэмж. Гэхдээ тэд ч бас "хажуудахаа" үл тоон утсаараа оролдож, амьд харилцаанаас биш сошиалаас баяр хөөр хайж суугаа.
Та?
ҮНЭГҮЙ БЯСЛАГ ХАВХАНД Л БАЙДАГ
Дөрөвхөн хоногийн дотор сая төгрөгтэй болмоор байна уу? Сарын дотор 8000 доллартай болох боломж байна гэж ирээд л дансны хуулгаа хавсаргасан, эсвэл $100-тын дэвсгэрт сагсайлгаж барьсан зургаар хачирласан постууд одоо бүр арай дэндлээ. Эхэндээ ч ийм юманд хэн итгэх вэ гэж бодоод нэг их тоохгүй өнгөрөөд байсан, бишээ! Тийм төрлийн постон дор "яаж вэ?", "би би!", "надад зааж өгөөч" гэж бичсэн хүмүүс ганц хоёр зуугаар тогтохгүй. Ажаад харахад тэдний ихэнх нь гэртээ нялх хүүхдээ хараад суудаг ээжүүд байх юм. За тэгээд бас л хэн хүнгүй ийм хямралтай үед гэртээ байхдаа мөнгө олчих санаатай, хань ижилдээ дэм болоод, ядаж өөрийн гэсэн халаасны мөнгөтэй байя гэж дотроо бодож л тэгээ биз. Гэхдээ!
АЗ ЖАРГАЛТАЙ ХОТОД АЙЛ ГЭР БОЛЖ ТОГЛОГСОД
Өнөөдөр нэлээд их ажил амжуулах шаардлага гараад өглөө эртээ гараад явлаа. Уг нь би хурданаар нь гээд автобусаар юм уу ихэнхдээ алхаад явчихдаг болоод байгаа. Гэхдээ өнөөдөр эрт замын түгжрэл гайгүй дээр нь шуррр хийх санаатай гэрийнхээ хажуу талаас гар өргөөд нэг такси зогсохоор нь ороод суучихлаа. Сайн байна уу гээд мэндэлтэл хажуу суудал дээрээ ой дөнгөж хүрэх гэж байгаа болов уу гэмээр охиноо суулгасан эмэгтэй байж байна. Тийшээ гэдгээ хэлчихээд, охиныг нь өхөөрдөөд "яасан эрт ээжтэйгээ ажилдаа явж байхын, ээжийгээ дагаад байшиймуу, хүйтэнд гэртээ байж байхгүй" энээ тэрээ гээд л хошуугаа цорвойлгоол, охин ч өөдөөс инээгээд бид хоёр их л маасгар явж байв.
Subscribe to:
Posts (Atom)